W skrocie

Dlugo nie pisalam…
W ogole od kilku dobrych miesiecy zaniedbuje bloga, za co przepraszam, szczegolnie tych, co zagladaja do nas regularnie od samego poczatku.
Zastanawiam sie czasem czy nie wykorzystac tej mojej fatalnej frekfencji do wycofania sie z prowadzenia bloga…
Troche byloby szkoda, z drugiej jednak strony wyglada na to, ze obecnosc deficytu czasu w moim zyciu nie jest juz niczym nadzwyczajnym, wiec na jakakolwiek poprawe nie ma co liczyc...


Zdecydowalismy, ze tegoroczne Swieta spedzimy na wyspach, takze juz od jakiegos czasu trwaja w domu przygotowania. Choinka w tym roku zawitala u nas wyjatkowo wczesnie, bo juz 9 grudnia. W tym samym czasie pojawila sie tez reszta dekoracji, nie pojawil sie niestety jeszcze swiateczny nastroj, ale nadzieja, ze i on sie pojawi nadal jest. 
 Ponad dwa tygodnie temu udalo nam sie zrobic pierniczki i to z dwoch porcji!). Prawie caly dzien nam zlecial na pieczeniu i kolejny na dekorowaniu. Teraz, schowane w wielki pudlo cierpliwie czekaja na swiateczne obzarstwo. 

W drugim tygodniu grudnia Mikus mial w szkole swoje pierwsze Nativity Performances (Jaselka). Juz od listopada podspiewywal swiateczne piosenki, ktore z cala grupa przygotowywali na przedstawienie (przy okazji i ja nauczylam sie ich spiewac). 

Cala grupa 4-5 latkow przebrana byla za baranki, wsrod nich moj malutki Mikus siedzacy w pierwszym rzedzie... nawet nie wiedzialalam, ze w porownaniu z innymi dziecmi  z jego klasy On taki malutki... 

Rozczulilo mnie to przedstawienie totalnie... Dobrze, ze tego dnia mialam katar, wiec pod pretekstem wytarcia nosa siegalam caly czas po chusteczke... 
Najwspanialsze przedstawienie na jakim kiedykolwiek bylam... 

Podczas naszej nieobecnosci zaliczylismy tez wizyte w- jak to mowi Miko- szpitalu oczkowym.
Dzielny ten nasz maluszek... Takiego pacjenta to mozna tylko pozazdroscic!

Po dwoch dniach od wizyty i ja odwiedzilam okuliste... przyplatala mi sie jakas infekcja oczu, prawdopodobnie przytargalam ja ze szpitalnej poczekalni, na ktorej spedzilismy (jak to zwykle bywa) dobre 3-4 godziny. 

Nie bylabym soba, gdybym nie pochwalila sie szkolnymi osiagnieciami Mikolaja! 

Kilka tygodni temu Mikus przyniosl ze szkoly swoja pierwsza, dlugo wyczekiwana zlota naklejke, dzieki ktorej znalazl  sie w szkolnej gazetce w rubryce 'Golden Book'... Nie musze chyba tlumaczyc, jak jestem z niego dumna. Miko chlonie angielski jak gabka. Podczas rozmow potrafi juz ukladac naprawde dlugie i czasami skomplikowane zdania.

Zauwazylam nawet, ze czasami podczas zabawy preferuje bardziej angielski anizeli polski, co wcale nie oznacza, ze jego pierwszy jezyk na tym cierpi. 

Niedawno zaczal w szkole kolejny poziom nauki czytania. W towarzystwie Kipper'a i jego rodzinki  nasz 4,5- letni Mikus powoli zaczyna skladac literki w wyrazy. To jest niesamowite! 

A tak poza tym, to tegoroczna zima na wyspach w ogole nie przypomina zimy... 

Na termometrach praktycznie od poczatku grudnia mamy ponad 10 stopni na plusie. Zimowe kurtki sa za cieple, a szale i rekawiczki zbedne! 

Coz, mimo tego wciaz mam nadzieje na snieg... 

Pozdrawiam Was serdecznie!