Strategiczne myslenie u trzylatka

Nasze dzieci rosna- to fakt oczywisty. Z kazdym dniem, tygodniem, miesiacem sa coraz to wyzsze, ciezsze i moga sie pochwalic coraz to szerszym wachlarzem umiejetnosci.
Czwarty rok zycia dziecka to czas, kiedy nauka i rozumienie swiata napedzana jest przez umiejetnosc porozumiewania sie. Niewatpliwie mowa stala sie najcenniejszym narzedziem komunikacji miedzy rodzicem, a maluchem. W tym okresie mozgi naszych trzylatkow pracuja dwa razy szybciej niz nasze (biedne my, stare ludki ;)), a im szybciej ucza sie zycia, tym efektywniej potrafa kategoryzowac rzeczy i cwicza swoja pamiec- sa zdolne do "podrozy w czasie"- przezywaja przeszlosc i wyobrazaja sobie przyszlosc. Bez zadnego problemu potrafia przywolac wspomnienia sprzed kilku miesiecy, a niektore z nich beda mialy szczescie pamietac do konca zycia (ja wciaz pamietam kilka scenek z mojego dziecinstwa, kiedy bylam niespelna trzylatka). Ciekawostka jest fakt, ze osoby leworeczne maja znacznie lepsza pamiec epizodyczna od praworecznych, dzieki ktorej sa w stanie zapamietac duzo wiecej szczegolow z dziecinstwa.  
Trzylatki mysla tez o przyszlosci i potrafia planowac, co oznacza, ze powinny byc zdolne do myslenia strategicznego.

Jesli zastanawiacie sie czy Wasze pociechy pojely juz istote strategicznego myslenia, wystarczy przeprowadzic bardzo latwy i szybki ekseryment. Potrzebne Wam bedzie kilka cukierkow lub innych smakolykow, za ktore Wasz Maluch jest wstanie zrobic sporo (my mielismy mentosy, ktore Miko uwielbia).
- Na jednym talerzyku polozcie jednego cukierka, na drugim cztery. Talerze polozcie obok siebie, naprzeciwko dziecka.
- Poinformujcie dziecko, ze moze zjesc teraz jednego cukierka lub poczekac piec minut by otrzymac az dwa cukierki. Na stoliku mozna pozostalic rowniez 5-minutowa klepsydre lub jakis czasomierz (ja zostawilam telefon z "timerem")

- Opuscie pokoj na piec minut, a Malucha pozostawicie samego z slodkim dylematem.
- Po pieciu minutach wroccie i zobaczcie co zastalyscie…

Eksperyment przeprowadzony zostal na dzieciach bioracych udzial w programie “Child of our time”, kiedy mialy trzy i pol roku. Jedna czwarta badanych maluchow zdecydowala sie na skonsumowanie jednego cukierka. Reszta przeczekala czas pieciu minut, by dostac w nagrode dwa cukierki. Warto dodac, ze spora czesc maluchow podczas oczekiwania starala sie nie myslec o smakolykach pozostawionych naprzeciwko nich- spiewala, machala nozkami i unikala kontaktu wzrokowego z talerzykami. Jednemu chlopcu bardzo skutecznie udalo sie odgonic slodkie mysli i w ciagu pieciu minut zasnal.

A jak bylo z Mikolajem?

Ksiazkowo!
Glosno spiewal, ruszal sie na krzeselku, a przez ostatnie kilkanascie sekund zajal sie przekladaniem mentosow na jeden talerzyk- wszystko widzialam, bo obserwowalam Jego zachowanie zza firanki.
Po moim powrocie, stwierdzil tylko, ze "mowilem Ci, ze chce dwa mentosy, to pocekalem". 
No i poczekal. Cale piec minut. Dumna ja!

Zrodlo: "Child of Our Time" Tessa Livingsote, Robert Winston