Z cyklu i z moralem

Z cyklu “Grzecznosc to podstawa”

Aby dojsc do jednego z naszych ulubionych parkow, musimy przejsc przez jedna ruchliwa jezdnie…

Dochodzimy do sygnalizacji swietlnej. Podnosze Szkraba.

On wciska guzik i mowi “ok”. Mama stawia Go na ziemie, a On na to: “dzieki” i grzecznie podaje mi reke.

Czekamy.

Gdy ujrzymy wyczekiwane przez nas zielone swiatlo, przechodzimy przez jezdnie.

Mikus ma w zwyczaju pomachac do stojacych samochodow i powiedziec “paaaaaa”.

Moral z tego taki, ze kulturalnym trzeba byc wszedzie.

Z cyklu “Zaklinacz smieci”

Obieram marchewki. W worku zostalo mi jeszcze 5 sztuk, ktore mam zamiar schowac spowrotem do lodowki.

Mikus wchodzi do kuchni i bez zbednych slow, wyrzuca reszte marchewek do smieci, a worek po marchewkach biegnie wyrzucic do kosza w lazience!

Moral z tego taki, ze Syn nie informujac nas o tym, zaczal sergegowac smieci.

Z cyklu “Pamietliwy”

Mama spiewa pod nosem: Giuuuuuseppe, giuse giuseppe...

Syn krzyczy: pica!

Moral z tego taki, ze warto czasami kupic pizze, dziecie nauczy sie nowego slowka.

Z cyklu “Pedant”

Miko wszedl do lazienki. Nastapila podejrzana cisza…

Wchodze do srodka i widze rozwiniety caly papier toaletowy.

Na moj widok Brzdac wskazuje pusta rolke po papierze i mowi: “O oooo”.
Nastepnie pokazuje, ze koniecznie teraz trzeba ten smiec do kosza wyrzucic.

Moral z tego taki, ze nawet jesli myslisz , ze masz czyste mieszkanie, Twoje dziecko udowodni Ci, ze tak nie jest, bo smiecia wszedzie znajdzie.

Z cyklu “Cierpietnik”

Mama z Synem poszla do sklepu po pieluchy.

Dziecie bez wozka, wiec bardziej mobilne uparlo sie, ze doniesie je sam do kasy.

Wybralismy odpowiedni rozmiar i w rece wielka pake dostalo.

Ciagnie dzielnie po podlodze i w kierunku kolejki zmierza.

A tam conajmniej 6 osob... same kobiety.

Na widok Malca- cierpietnika zaczely sie uhy i ohy...

No i wpuscily nas bez kolejki do kasy.

Moral z tego taki, ze warto czasami zagrac cierpietnika. Zaoszczedzisz troche czasu.

Z cyklu “Tato!!!”

Na dzien dzisiejszy, najlepsza zabawa Mikolaja jest zamykanie sie w kuchni.

Mamy tam takie specjalne drzwi, ktorych dziecie od srodka nie potrafi otworzyc.

No i wchodzi tam kilkanascie razy dziennie…

A w momencie, kiedy chce stamtad wyjsc, krzyczy na cale mieszkanie: “ Tato, tato, tato!”

Szalenie slodko to brzmi, bo Syn normalnie do J. zwraca sie Tata, a gdy w tarapaty wpada to wola Tato i anielskiej tonacji dostaje.

Moral z tego taki, ze warto byc czasami Slodziakiem, bo wtedy kazdy ulegnie.

Z cyklu “No name”

Zebralo nam sie na zabawe telefonem.

Matka by urozmaicic ten czas, powyciagala z szafy stare aparaty i opowiada:

Syneczku, to jest nokia, to sony ericsson, a to motorola.

Syn na to: nie! aba aba. (aba aba = halo halo).

Moral taki, ze telefon, to telefon, a nie tam jakies marki!