Moja polska Polskosc

Poraz kolejny, troche nie po maminemu ten post...

Pod koniec kwietnia mija sieden lat od mojego wyjazdu z Polski.

Dlugo? Niedlugo? Ciezko powiedziec. Troche juz sie tutaj zasiedzialam, bo nie ukrywam, ze pierwotne plany byly calkiem inne. Poczatkowo przyjechalismy tutaj na kilka miesiecy, a zrobilo nam sie kilka lat. Czy palnujemy kiedys powrot? Tak, raczej tak (no chyba, ze wygramy na loterii, wtedy skonczymy nad Garda, we Wloszech). Chce jednak, aby moj Syn mowil plynnie po polsku.

Zaczelo sie od wizyty w pewnym pubie, do ktorego wybralismy sie razem z J (teraz nazywany Tata). Byl to czas, kiedy bylismy piekni i mlodzi. I bezdzietni. Dzialanie chmielowego trunku zrodzilo w naszych glowach pomysl o wyjezdzie. Zazskakujaco szybko, bo juz nastepnego dnia bylismy w stu procentach zdecydowani na emigracje. Po dwoch dniach mielismy juz bilety w reku, a moj pracodawca moje wypowiedzenie. Po 14 natomiast, bylismy juz na wyspie. Zapakowani w dwie walizki, posiadajacy dosc marne oszczednosci jak na otaczajace nas realia, zaczynalismy wszystko od poczatku. 

Mimo zamieszkiwania na obcym gruncie, moja ojczyzna zawsze pozostanie Polska. Chyba nigdy nie bede potrafila wyrzec sie Polskosci, nie wstydze sie jej i czasami wrecz staram sie ja promowac w gronie tubylcow. 
Dzieki emigracji wydoroslal tez troche moj patriotyzm i chyba zyskal troche na znaczeniu. 

ale… 

…czasami irytuje mnie wieczorna papka komercyjnej telewizji informacyjnej, czasami nie moge pojac mentalnosci, jaka zyje w nas, Polakach. Nie potrafie zrozumiec dlaczego inne nacje na emigracji potrafia sie zjednoczyc, a my jak wilki- czekamy zeby noge komus podlozyc. Tacy jestesmy. 
Nie wiem czy to zakompleksienie plynace w naszej krwi, czy wpojone od malego informacje, ze my tacy biedni, pokrzywdzeni, ze Niemcy to, i Rosjanie tamto, ze kazdy obcy to wrog, tylko Stany cacy no i my tacy idealni, tylko non-stop bici w dupsko. Jestesmy troche bez jaj, boimy sie czesto ryzyka. Wszystko musi byc zaplanowane, obliczone, najlepiej jeszcze jakby wytargowane za pol ceny. Lubimy kombinowac zeby bylo taniej i lubimy prawo obchocic jak tylko sie da. Lubimy tez osadzac- oj, uwielbiamy wrecz miec poczucie bycia prawym, ze matka z S jest be, a my tacy fajni, bez grzechu. Bo my przeciez katolicy jestesmy! Sasiadka co swieto papieskie flagi wywiesza, ale dulszczyzna przy kazdej nadazajacej okazji wychodzi. Po choinki na Boze Narodzenie w nocy jezdzi do lasu, ale ksiedza po koledzie syto ugosci, a nawet podlogi w Kosciele na ochotnika zmyje. Tacy wlasnie jestesmy- dulskie ludki. 
Potrafimy zazdroscic sasiadowi nowej bryki i kolezance z pracy wakacji. Nie lubimy, gdy ktos obcy sie do nas usmiechnie, bo co On do cholery od nas moze chcec? Pewnie nienormalny, albo co gorsza chce pewnie okrasc! 
Lubimy sie zjednosczyc przy okazji jakis tragicznych okolicznosci i zrobic z tego swieto narodowe, ale ciezej nam swietowac to co dobre. E tam, wojny, kataklizmy, powstania to duzo lepsza frajda, bo po co hucznie czcic Dzien Niepodleglosci? Fajerwerkow z tego powodu przeciez puszczac nie warto. Z trudem przychodzi nam sie cieszyc z rzeczy malych i malo istotnych. Uwielbiamy tez narzekac na wszystko dookola, ze to drogie, ze pogoda nie taka, ze to i tamto, ale malo robimy aby cos zmienic. 
Nie lubimy wscibstwa, ale lubimy, gdy ktos nas podziwia i wznosi na wyzyny, bo jestesmy jak najbardziej lasy na pochwaly.
Polacy, tacy jestesmy. Samolubni, zakomplekseni i jakby nie patrzec w miare zaradni, bo kazdy Polak jest i hydraulikiem, i ksiegowym rownoczesnie. 

Taka juz nasza natura. Ale… w gruncie rzeczy jestesmy ok, bo nature jakas trzeba miec, my mamy taka jaka mamy- po prostu polska.

I mimo tego wszystkiego, jestem dumna, ze jestem Polka, bo kocham Polske.
Jestem swiadoma faktu, ze krytyka przez przecietnego Polaka tez zbyt chetnie nie jest przyjmowana, takze postu nie nalezy brac personalnie. 
To moje osobiste przemyslenia, rowniez opisujace niektore z moich zachowan, do ktorych sie przyznaje i jawnie neguje. Przymruzenie oka jak najbardziej wskazane.

"Kochani ludożercy

nie patrzcie wilkiem
na człowieka
który pyta o wolne miejsce
w przedziale kolejowym

zrozumcie
inni ludzie też mają
dwie nogi i siedzenie
(...)
Nie mówcie odwróceni tyłem:
ja mnie mój moje
mój żołądek mój włos
mój odcisk moje spodnie
moja zona moje dzieci
moje zdanie"

Przepraszam, jesli kogos urazilam, nie byl to moj zamiar.