Moj matczyny (nie)perfekcjonizm

Mialam kiedys plan.

Plan bycia mama idealna, idealna pod kazdym wzgledem.

Chcialam byc kobieta wzorowana na modelu, ktory lansowany byl przez poradniki dla swiezo upieczonych mam- mama zawsze wypoczeta, usmiechnieta, kreatywna, cierpliwa i taka, ktorej nic nie zaskoczy. 

Myslalam, ze mimo posiadania dziecka bede wzorowa pania domu, ktorej problemu nie bedzie stanowilo codzienne ugotowanie zdrowego obiadu (rzecz jasna z eko produktow) i utrzymanie mieszkania w nienagannym porzadku.
Myslalam, ze zajecie sie dzieckiem miedzy kuchnia, a pokojem to pestka; a codzienny spacer nawet w deszczu to podstawa. 
Duzo rozmyslalam, jakim chce byc rodzicem i mialam wrazenie, ze do tej roli jestem dobrze przygotowana.

Bedac w ciazy skutecznie wzbogacalam swoja biblioteczke o poradniki, ktore mialy zglebic moja wiedze na temat tego co sie dzieje i co bedzie sie dzialo z moim brzdacem. Edukowalam sie z kazda jedna przekladana przeze mnie strona.

Pamietam jak przed pojsciem na urlop macierzynski, szefowa landscaping'u podeszla do mojego biurka i z usmiechem rzekla, ze daje sobie reke odciac, ze bede perfekcyjna mama, a moje dziecko bedzie chodzilo mi jak w zegarku.

Tymczasem rzeczywistosc okazala sie miec niewiele wspolnego z teoria i przepowiedniami znajomych (mam wrazenie, ze to ja czasami chodze jak w zegarku).

Macierzynstwo opisywane w moich pseudoporadnikach okazalo sie byc jedna wielka bujda, a zlote mysli mozna bylo od razu wyrzucic do kosza… moj perfekcjonizm rowniez.  

Pamietam tez jak kiedys moja siostra- mama 3 brzdacow, powiedziala, ze chcialaby jechac sama na wakacje. Wtedy pomyslalam, ze jak to? Bez dzieci? Przeciez maluchy mialyby taka frajde… Tak sama? Nie rozumialam jej. Po narodzinach Syna zmienilo sie moje podejscie do wielu spraw i nareszcie zrozumialam mamy.

I tak, na dzien dzisiejszy, daje ogladac mojemu dziecku bajki, serwuje mu czasami parowki (tak...tak...moje dziecko je parowki; Herda- ponad 70% wieprzowiny w skladzie) i raz na jakis czas slodycze, pozwalam mu na nocne pielgrzymki do naszego lozka (co gorsza, mimo moich narzekan na Jego "rozwalanie", lubie kiedy z nami spi), moj Syn siusia nadal w pieluchy, bo tak naprawde nie chce mi sie sadzac Go co 10 minut na nocnik (chyba poczekam z tym do lata, kiedy bedzie cieplo), zdarza mi sie postepowac niepedagogicznie i podniesc glos na dziecko (i nie cierpie tej bezsilnosci we mnie), nie odkurzam podlog, nie sprzatam i nie prasuje codziennie, czasami skladam suche pranie dopiero wtedy, gdy musze powiesic nowe do suszenia; czasami puszczam bajke Malemu, zeby miec choc chwile dla siebie (toaleta itp), czasami ide spac zamiast posiedziec troche z J, bo czasami tez padam na twarz… i czasami chcialabym jechac na wakacje, choc na jeden dzien - sama.

I wiecie co? 

Wiem tez, ze mimo tego braku profesjonalizmu z mojej strony, dla mojego dziecka i tak jestem najpiekniejsza, naukochansza, po prostu idealna mama. 

Bo to najwspanialszy Ludzik na ziemi!

No, a teraz mozecie mnie zlinczowac za te parowki i cala reszte!