Pierwsze koty za ploty

Mama ruszyla mozgiem! Klika, szkicuje, szuka inspiracji, googluje, kartkuje, obserwuje i przypomina sobie wszystkie night cluby, w ktorych udalo jej sie stope postawic.

W pracy, za zadanie dostala cos tak ekscytujacego do roboty, co pozwala jej troche odwrocic uwage od rzeczywistosci- projekt nocnego klubu.  

Synek juz drugi dzien atrakcji ma co niemiara. Tata uprzyjemnia mu kazda chwile. Zabiera do mini zoo pokazac kurke i kroliczka; chodza razem na spacery, graja w pilke, jezdza tu i tam... lacza ich juz pewnie te same meskie „zajawki”. Popoludniu, po piatej zjawiaja sie oboje w umowionym miejscu.

A mama wtedy przepelniona tesknota, ktora kumulowala sie w jej ogranizmie przez dobre osiem godzin z usmiechem i niecierpliwoscia wyrysowana na twarzy wypatruje najpierw samochodu, a potem synka na tylnim siedzeniu... Na powitanie dostaje najpiekniejszy usmiech na swiecie- usmiech kochaniutkiego Synusia!

 

Minely dwa dni...

Pierwszy dzien wspominam bardziej jako wielka trauma. Ciezko mi bylo sie na czymkolwiek skupic.

Cialem siedzialam przy biurku i staralam sie odswierzyc umiejetnosc poslugiwania autocadem... (masakra, po ponad dziecieciu miesiacach przerwy, obsluga tego programu sprawiala mi trudnosci! Jedna wielka flustracja!), dusza bylam z moim kochanym malutkim stworkiem, w domu.

Staralam sie skrocic czas mojej nieobecnosci  jak tylko to mozliwe, lunch zjadlam przy biurku nie przerywajac rysowania.  Dluzylo sie...

Ciesze sie, ze tata ma mozliwosc pracy w domu, bo  swiadomosc, ze Malec jest u jego boku, pozwalala mi poczuc wewnetrzny spokoj... Z nikim nie byloby mu lepiej podczas mojej nieobecnosci. Ale tesknota i tak jest...

 

Dzisiaj bylo troche lepiej.  

Dowiedzialam sie wiecej o projekcie, dostalam materialy i moglam wziac sie do pracy.

A jutro to juz dla mnie piatek. W marcu pracuje na pol etatu, trzy dni w tygodniu. W kwietniu- cztery dni ... a w maju- zobacze jak to bedzie...

 

Mam nadzieje, ze teraz to juz bedzie tylko lepiej!