Poswiatecznie

Tegoroczne Swieta minely nam spokojnie. I choc nie bylo u nas tloczno, to udalo nam sie stworzyc cudowna atmosfere. Mimo, ze nie bylo to moje pierwsze Boze Narodzenie na obczyznie myslalam, ze tesknota za rodzina w Polsce nie pozwoli mi do konca cieszyc sie tymi magicznymi chwilami ale pomylilam sie...  Pojawil sie smutek podczas przygotowan do kolacji wigilijnej, jednak szybko gdzies zniknal. Tak sobie mysle, ze to chyba dowod na to, ze teraz moja najblizsza rodzina jest J. i Miko.

Udalo mi sie przygotowac Wigilie. Nie skladala sie z tradycyjnych 12 dan, ale moje 9 wcale nie daje mi powodow do wstydu. Mikolajkowi najbardziej smakowal barszczyk, co w ogole mnie nie dziwi, bo od urodzenia jest buraczanym fanem. Sprobowal tez pierogow i ryby po grecku. Jednak nie to cieszylo Go najbardziej podczas kolacji. Jego krzeselko zostalo pozbawione tacki z przodu i pierwszy raz usiadl z nami, korzystajac ze stolu tak jak my, czestowal sie tez sam. 
Po Wigilli przyszedl czas na prezenty. Swiety Mikolaj sprezentowal Mlodziutkiemu kolejke polaczona z trasa do samochodow i kopalnia. Po rozpakowaniu bylo jedno wielkie wow! Radosc przeogromna. A dzis na pytanie, kto przyniosl mu prezent odpowiada: "dzidzia". Coz, jak mowa o Mikolaju to wiadomo, ze chodzi o Niego ;) Udalo nam sie trafic z prezentem i bardzo nas to cieszy.
A pierwszy i drugi dzien Swiat... jeden wielki plac zabaw w pokoju dziennym, zabawa bez konca i mnostow czasu dla moich chlopakow!

Dzisiaj przestalo na kilka godzin padac. Poszlam z Mikolajem na maly spacer.
Atmosfera byla naprawde niesamowita. Prawie kazda osoba, ktora nam mijala z usmiechem zyczyla nam Wesolych Swiat. Na Mlodziutkim nie robilo to wiekszego wrazenia, a juz napewno nie takiego jak napotkana przez nas wysoka "inka" (czyt. choinka), ktora podziwial z kazdej mozliwej strony!

Lenistwo bedzie jeszcze trwac dlugo, bo nastepne 12 dni!