Presja karmienia piersia

Przygoda laktacyjna juz prawie za nami. Zostalo nam jedno karmienie wczesnym rankiem.

Poczatki jednak nie byly latwe. Jeszcze bedac w ciazy postanowilam, ze bede karmic piersia moje malenstwo. W duchu trzymalam kciuki zeby nam sie udalo, zebym miala mleko i Malenki potrafil ssac. Mialam silna motywacje. W szkole rodzenia specjalistka od laktacji uspokajala, ze to naturalna, latwa sprawa i kazdy sobie z tym poradzi.

Tak sie niestety nie stalo. Zizi ssal piers, ale nieumiejetnie. Nie potrafil ulozyc jezyczka w odpowiedni sposob aby dobrze sie przyssac. Konieczny byl zabieg naciecia wiazadelka u dolu. Jak okreslila to pani doktor, to tak jakby pic uzywajac dziurawej slomki. Problemem rowniez byl fakt, ze nie produkowalam tyle mleka ile potrzebowal malec. Kazde karmienie trwalo dluzej niz godzine, czasami nawet dwie. Przez dlugich szesc tygodni, bo tyle czekalismy na zabieg, karmienie bylo moim podstawowym zajeciem.
Po kilku dniach od narodzin zdecydowalismy sie na dokarmianie. Powoli popadalam we frustracje, ze nam nie wychodzi. Przez pierwsze kilka dni, moze nawet ponad tydzien co wieczor plakalam i w glebi duszy nie potrafilam pogodzic sie z sytuacja. Tata probowal tlumaczyc, ze nic sie nie stanie jesli nie bede karmic, podnosil na duchu...a ja i tak w glowie slyszalam "nie karmisz piersia- jestes zla matka". Tak bardzo chcialam dac mu to co najlepsze. Wtedy jeszcze nie wiedzielismy, ze to wina wiazadelka. Czulam sie jak wyrodna matka, felerna matka bez mleka... Nie znosilam wtedy moich piersi, nie moglam na nie patrzec, piersi bez mleka...ot co! Probowalam laktatora, cieplych masazy, nakladek, odciagania mleka recznie, pilam hektolitry wody. Mimo tego wszystkiego i tak po karmieniu piersia Zizi plakal i konczylo sie na butli. Dopiero wtedy sie najadal i przybieral na wadze.
Mleko nie zaniklo. Udalo nam sie utrzymac laktacje i juz kilka dni po zabiegu Mlodziutki byl na samym cycu.
Jednak po calej tej przygodzie pozostal pewien niesmak zwiazany z cala presja wywierana na kobietach, ktore nie karmia piersia... Pamietam jak bedac jeszcze w ciazy nie zadawano mi pytania jak chcialabym zaspakajac glod maluszka. Konstrukcja pytania wygladala troche inaczej: "Bedziesz karmic piersia, prawda?". Tak duza presja jest bardzo niepokojaca i moim zdaniem wrecz niezdrowa! Wkurzam sie, ze nie ma tolerancji dla matek, ktore nie chca, badz nie udalo im sie karmic... A gdy juz maja "butelkowe dzieciatko", mamy znajduja kazda okazje do tego aby sie wytlumaczyc, dlaczego wybraly taki sposob karmienia.

Uwazam, ze karmienie piersia to niesamowite przezycie dla kazdej mamy. Jest najlepsze dla maluszka, a i mama ma z tego wiele korzysci. Pamietajmy jednak, ze nie kazda z nas moze karmic, nie kazda chce i nie dajmy sie zwariowac przez wszech obecna presje wywolywana na mlodych mamach.